Hoe zwaar was de verantwoordelijkheid ?
Wie stond je ten dienste ?
Werd kaf van koren gescheiden ?
Het zomerse zwoegen draagt vruchten - niet altijd zoete.
Onder een loden zon dorstig zoeken naar een bron.
Vakantie als negenproef,
spijt, verzoening, onvervuld verlangen.
De avondschemering verheldert je blik in mededogen.
Waar ga je heen ?
Zo laat nog, en zo alleen ?
Wees niet bang als bladeren vallen.
De oogst vult schuren en stemt je dankbaar, of niet.
Je hebt gewerkt in weer en wind, tegenslag gekend.
Uitgeput en ontmoedigd overeind gekrabbeld -
gekwetst, getekend - weer opgestaan.
Gekend, geliefd ?
Ben je daar nog ? Hou je je staande ?
Heb je mij lief ?
Duisternis dreigt, de kou verkleumt.
Kom, en warm je bij het vuur.
Ontsteek het licht.
Geboorte en dood zijn onafscheidelijk
en juist daardoor heilig.
Eeuwig is de hoop.
Wees niet bang.
Hij roept u.
